Πριν λίγους μήνες ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης είπε ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής είναι ευπρόσδεκτες στο θέμα της απλής αναλογικής. Το είπε με αυτές τις τρίπλες της κακιάς ώρας των ελλήνων πολιτικών, οι οποίοι αφού το λένε, μετά θέλουν να σε κάνουν και να νιώσεις άσχημα που τους το λες. Ιδού το απόσπασμα: «Στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι. Δεν έχουμε μιλήσει με τη Χ.Α. Από εκεί και πέρα η βουλή λειτουργεί με 300. Ποτέ δεν αφαιρέθηκε καμία ψήφος από καμία μεριά. Αυτό που σας λέω δεν αποτελεί πρόσκληση προς την Χρυσή Αυγή. Αλλά επειδή ο εκλογικός νόμος είναι ένα κορυφαίο ζήτημα και κάθε κόμμα έχει τη δική του άποψη, περιμένουμε να δούμε τι θα πει και η Χρυσή Αυγή».

Μάλιστα. «Αυτό που σας λέω δεν αποτελεί πρόσκληση προς την Χρυσή Αυγή». Αυτό που σας είπα δεν σας το είπα, και κανονίστε τώρα να αρχίσετε να λέτε δεξιά και αριστερά ότι με ακούσατε να σας το λέω.

Χθες λοιπόν, του ήρθε και στριφογυριστή η σφαλιάρα, γιατί οι σφαλιάρες είναι σαν τις ψήφους. Ούτε αυτές σε ρωτάνε αν είσαι φιλόξενος. Πέφτουν, και αν είσαι δίπλα, τις τρως. Και ο προεδρεύων Μάκης Μπαλαούρας (που όταν θυμάσαι τις ατάκες του στα τηλεοπτικά πάνελ σε πιάνει μεγαλύτερο σύγκρυο, γιατί σφαλιάρες θα υπάρχουν πάντα, το ποιος σε προστατεύει από αυτές είναι το ζήτημα) μόλις την έφαγε για λογαριασμό του Βούτση, και με το χαμόγελο της πρόσκλησης «να μιλήσουμε για το κορυφαίο το ζήτημα», να χάσκει ακόμη απορημένο, άρχισε να φωνάζει φρουρά, φρουρά. Και ακουγόταν κάπως σαν μαμά, μαμά. Έλα λίγο, γιατί έγινε βλακεία.

Ο Δένδιας τη Χρυσή Αυγή την είχε βάλει στη φυλακή. Γι’ αυτό τις έφαγε. Και το πλάνο της Βουλής είναι ένας μικρός Αντέννα. Οι 298 έχουν γίνει Πάκης-Παπαδάκης. Οι παράτολμοι, είναι οι Παπαδάκηδες και λένε ουεεεεπ, ουεεεεπ. Οι σοβαροί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όρθιος σε παρέλαση, απλώς κοιτάζουν. Όλοι μαζί πάνε πίσω πίσω, μακριά από τον καυγά. Ένα μικρό κύμα σοβαροφάνειας μαζεύεται στην άλλη άκρη, να δει ο κόσμος ότι οι σοβαροί πολιτικοί δεν μπλέκουν στο ντεκαντάνς. Την κρίσιμη στιγμή διατηρούν την αξιοπρέπεια τους. Τις τρώει άλλος. Ο άτυχος που τον πέτυχε ο Κασιδιάρης σε χιλιάδες τετραγωνικά κτίριο, ενώ κάποιοι συνάδελφοι του τη γλίτωσαν σε μια σταλιά καμπίνα ελικοπτέρου, με τους ώμους τους να ακουμπάνε κρατώντας τα στεφάνια για το Καστελόριζο.

Άρον άρον, μαζεύοντας τα καλώδια να μην σκοντάψει έτρεξε προς το μέρος τους και ο κάμεραμαν. Αφού δεν είναι πρέπον το πλάνο για τους βουλευτές, δεν αρμόζει ούτε στον θεσμό. Αλλού το βλέμμα. Στη δική μας Βουλή δεν δέρνονται αλά Κασμίρ και Ταϊβάν, μόνο αν βρεθεί κανένας ευέξαπτος που τον ξύπνησαν μεσημέρι τα παιδιά, όπως ο Κεδίκογλου.

Κάπου εκεί, ανάμεσα στο πλήθος, στριμωγμένος και άφαντος πια μέσα στην ανωνυμία του κοινού, θα έπρεπε να βρίσκεται και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος. Δεν ήταν βέβαια η στιγμή να ξεπροβάλλει από το μπούγιο, και να «συγκλίνει» προς τον Κασιδιάρη, όπως μας είχε προτρέψει όλους να κάνουμε πριν μερικούς μήνες. Ας πέσουν τα πνεύματα, να δώσουμε ένα ποτήρι νερό στον άνθρωπο να ηρεμήσει. Και αν το αδειάσει στο πρόσωπο κανενός συναδέλφου, να του το ξαναγεμίσουμε μέχρι να ηρεμήσει, να ακούσουμε επιτέλους τι έχει να μας πει.