Τις δυνατότητες του τηλεοπτικού τοπίου στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να τις περιγράψει με ακρίβεια, ούτε να τις προεξοφλήσει. Πρέπει λοιπόν, να καταφύγουμε στην κοινή λογική, και σε βασικά ερωτήματα που προκύπτουν από τη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών.

Το πρώτο ερώτημα: Γιατί ξαφνικά, ένα υποψιασμένο τηλεοπτικό κοινό που έχει μεγαλώσει με πληθώρα επιλογών, να βρεθεί μόνο με τέσσερα κανάλια; Εδώ και είκοσι χρόνια, μάθαμε να έχουμε περισσότερες επιλογές, και να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε καλά, μέτρια και κακά κανάλια. Ανάμεσα σε σταθμούς με φθηνές παραγωγές (τα οποία μπορεί να διαλέγουμε για τα ξένα ντοκιμαντέρ ή την τρας τηλεόραση) και τα κανάλια που προτιμήσαμε για τα ακριβά σήριαλ, τις ωραία στελεχωμένες δημοσιογραφικές ομάδες ή τα καλοστημένα σόου. Πάντα δε, ως τηλεθεατές, είχαμε την ελπίδα ότι η τηλεόραση μας δεν θα παύει να είναι ενδιαφέρουσα στο 5 ή στο 6, αλλά θα μας δίνει πολλές επιλογές, μέχρι το τηλεκοντρόλ μας να φτάσει πάνω από το είκοσι. Έτσι φανταζόμασταν το μέλλον. Με πολλές επιλογές, και μάλιστα για εκείνους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν συνδρομητικές υπηρεσίες. Γιατί λοιπόν, αυτό που περιμένω να μου δώσει η τηλεόραση ήδη από το 1995, να αποφασίζει είκοσι χρόνια αργότερα ένας υπουργός ότι δεν γίνεται, και μάλιστα χωρίς να εμπιστευτεί τις ανεξάρτητες αρχές της χώρας, παρά μόνο ουσιαστικά τη δική του, αμφιλεγόμενη κρίση; Δεν φταίνε οι συχνότητες για τους κατόχους τους. Είναι σαν να καλείς κόσμο στο σπίτι σου, και επειδή κάποιοι από τους καλεσμένους δεν συμπεριφέρονται σωστά, να πετάς τις καρέκλες .

Ερώτημα δεύτερο: Γιατί το ίδιο προϊόν έχει 44 εκατομμύρια για τον έναν καναλάρχη, και διπλάσια περίπου τιμή (76) για τον άλλον;  Τι είναι αυτό που οδηγεί έναν επιχειρηματία να ξοδέψει τα διπλάσια από τον ανταγωνιστή του, με τη διαφήμιση να έχει πέσει και την οικονομία επιβαρυμένη; Και μάλιστα να δώσει τόσα λεφτά, όταν η αντιπολίτευση λέει ότι ο νόμος δεν θα ισχύσει τελικά, ενώ άλλοι, καθιερωμένοι στον χώρο επιχειρηματίες, σταματούν στα 18 εκατομμύρια, υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία δεν θα δεσμεύσει τελικά κανέναν.

Ερώτημα τρίτο: Τι είδους σοβαρός διαγωνισμός είναι αυτός,  όταν ο ένας επιχειρηματίας υποστηρίζει ότι λειτούργησε συνειδητά ως λαγός, με σκοπό να παρασύρει τους υπολοίπους να ξοδέψουν κι άλλα, και να σπάσει πλάκα μαζί τους ή να τους εκδικηθεί;

Ερώτημα τέταρτο: Από τα 246 εκατομμύρια, περίπου το ⅓, προέρχεται από επιχειρηματία, με μεγάλο πάρε δώσε με τη δικαιοσύνη, για να το πω κομψά. Γι’ αυτά τα χρήματα να πανηγυρίσουμε;

Όλα τα παραπάνω ενισχύουν τη γενικευμένη αίσθηση καχυποψίας που υπάρχει σήμερα. Ότι αυτός δεν ήταν διαγωνισμός, αλλά μία δήλωση εντυπωσιασμού στην οποία κάποιοι πλειοδοτούσαν σε ποσά μεν, αλλά στο μιλητό. Όπως στο μιλητό είναι και ίδιος ο νόμος. Ήταν δηλαδή, η όλη διαδικασία, μία δήλωση προθέσεων. Οι μεν επιχειρηματίες συμμετείχαν για να δηλώσουν παρόντες και να διασφαλίσουν έτσι τις υφιστάμενες επενδύσεις ή για να αποκτήσουν προβάδισμα σε έναν πιθανό επόμενο διαγωνισμό. Η δε κυβέρνηση παριστάνει ότι βασάνισε τους πλούσιους, επειδή οι τελευταίοι έφαγαν catering, κοιμήθηκαν μακριά από τα σπίτια τους, και έβαλαν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Κανένα χέρι, όμως, δεν έχει μπει ακόμη σε κανενός την τσέπη. Ποιος σοβαρός επιχειρηματίας θα πληρώσει διπλάσιο, ή και παραπάνω, ένα προϊόν που άλλοι επιχειρηματίες δηλώνουν πως θα διεκδικήσουν με το 1/4 των χρημάτων, μόλις καταφύγουν στη δικαιοσύνη ή όταν η επόμενη κυβέρνηση καταργήσει τη διαδικασία;

Όπως ακριβώς οι καταναλωτές έχουν βασικά λογικά ερωτήματα, έτσι και οι επιχειρηματίες αναγνωρίζουν τα κενά στη διαδικασία. Η διαφορά είναι ότι σε εμάς ο διαγωνισμός δεν κοστίζει τίποτε, ενώ σε εκείνους, πιθανώς, τα χρήματά τους. Ας περιμένουμε λοιπόν πού θα καταλήξει η ιστορία, πριν χαρούμε για τα έσοδα. Ο πρωθυπουργός θα πει βέβαια ότι εξασφάλισε 246 εκατομμύρια, τα οποία μάλιστα θα τα δώσει σε ευπαθείς ομάδες. Μπορεί και σε έναν χρόνο να μας πει ότι τουλάχιστον προσπάθησε, ότι η διαπραγμάτευση κράτησε 60 ώρες, αλλά είχε τελικά αυταπάτες, οι σύμβουλοι του δεν ήταν τελικά και πολύ σόι, και κακώς τους εμπιστεύθηκε. Το έκανε ήδη μία φορά για 80 δις και το εθνικό νόμισμα. Πώς θα το επαναλάβει για 246 εκατομμύρια και μερικές εθνικές συχνότητες;

Δημοσίευση: Ηπειρωτικός Αγών